Naukowcom udało się stworzyć programowalne nanoroboty, wykorzystując zaledwie cztery nici DNA. Roboty te, mierzące zaledwie 100 nanometrów średnicy, są w stanie wychwytywać fragmenty DNA i łączyć je w celu stworzenia nowych nanomaszyn spawanych w ultrafiolecie, w tym ich kopii. To osiągnięcie znacznie przewyższa poprzednie wysiłki, ponieważ roboty mogą teraz korzystać z wieloosiowego precyzyjnego składania i pozycjonowania, aby uzyskać dostęp do trzeciego wymiaru i większej liczby stopni swobody.

Zespół odpowiedzialny za tę innowację składa się z naukowców z Uniwersytetu Nowojorskiego, Instytutu Inżynierii Biomechanicznej Ningbo Qixi i Chińskiej Akademii Nauk. Chociaż te nanoroboty są często postrzegane jako potencjalne narzędzia do wytwarzania leków i enzymów w komórkach organizmu, badacze podkreślają ich zdolność do samoreplikacji całej swojej trójwymiarowej struktury i funkcji.

Te nanoroboty, choć programowalne, wymagają do działania zewnętrznej kontrolowanej temperatury i światła ultrafioletowego. Do zespawania fragmentów DNA podczas procesu składania potrzebne jest światło ultrafioletowe. Pozostaje jednak jedno ograniczenie: roboty nie mogą rozmnażać się ani tworzyć niczego bez wystarczającej liczby potrzebnych fragmentów DNA.

Pomimo tego ograniczenia rozwój samoreplikujących się nanorobotów stanowi znaczący krok w kierunku przyszłych możliwości nanotechnologii. Szybkie tempo postępu w tej dziedzinie rodzi pytania o potencjalny wpływ i konsekwencje tych postępów. Może to spojrzenie na życie w epoce Osobliwości?

Nanotechnologia to dziedzina nauki i technologii zajmująca się manipulacją materią w skali atomowej lub molekularnej. Polega na tworzeniu konstrukcji, urządzeń i systemów o unikalnych właściwościach i funkcjonalnościach ze względu na ich niewielkie rozmiary. Pojęcie nanotechnologii po raz pierwszy wprowadził fizyk Richard Feynman w swoim słynnym wykładzie „Poniżej jest mnóstwo miejsca”. w 1959 r.

Na przestrzeni lat naukowcy poczynili znaczne postępy w dziedzinie nanotechnologii. Możliwość manipulacji DNA otworzyła nowe możliwości tworzenia maszyn i urządzeń w nanoskali. Origami DNA, technika wykorzystująca właściwości parowania zasad cząsteczek DNA w celu nadania im pożądanych kształtów, odegrała ważną rolę w tworzeniu złożonych nanostruktur.