Nowe badanie przeprowadzone przez międzynarodowy zespół naukowców ujawniło bezprecedensowy wgląd w naturę asteroidy Ryugu i dostarczyło cennych informacji na temat składu małych ciał bogatych w wodę i węgiel w Układzie Słonecznym.

Badanie , kierowane przez Japońską Agencję Badań Kosmicznych (JAXA), skupiało się na pomiarach laboratoryjnych próbek zwróconych na Ziemię przez sondę Hayabusa2 w 2020 roku. Próbki te uniknęły zmian zachodzących na Ziemi, co czyni je idealnymi do badania prawdziwej natury Ryugu i zrozumienia, w jaki sposób wiedza o meteorytach może zostać wykorzystana do interpretacji obserwacji innych asteroid wodorowych.

Asteroidy takie jak Ryugu to pozostałości po embrionach planet, które nigdy nie urosły do ​​dużych rozmiarów, co czyni je bezcennym oknem na materię powstałą we wczesnym Układzie Słonecznym. Analizując próbki Ryugu, naukowcy starali się lepiej zrozumieć skład i ewolucję małych ciał w naszym Układzie Słonecznym.

W badaniu wykorzystano spektroskopię odbiciową – technikę porównującą świeże próbki Ryugu z meteorytami zmienionymi przez warunki ziemskie. Zespół opracował procedury analityczne, które pozwoliły zachować pierwotne warunki próbek, unikając jednocześnie narażenia na atmosferę ziemską. Pozwoliło to na dokładne porównania i znaczne różnice pomiędzy próbkami Ryugu a chondrytami CI, które uważane są za najbardziej prymitywne chemicznie.

Poprzednie badania sugerowały, że mineralogia próbek Ryugu przypomina chondryty CI. Jednak nowe badania podważyły ​​​​to założenie, wykazując, że ogrzewanie próbek CI w określonych warunkach odtwarza mineralogię próbki Ryugu, co skutkuje podobnymi widmami odbicia. Wyniki te sugerują, że ciała macierzyste chondrytów CI prawdopodobnie mają ciemniejsze i bardziej płaskie widma odbicia, niż wcześniej sądzono.

„To badanie otwiera nowe możliwości zrozumienia składu i ewolucji małych ciał w naszym Układzie Słonecznym” – mówi Kana Amano, była studentka Uniwersytetu Tohoku i współautorka artykułu. „Biorąc pod uwagę wpływ ziemskiego wietrzenia na meteoryty, możemy udoskonalić nasze interpretacje składu asteroid i poszerzyć naszą wiedzę na temat wczesnej historii Układu Słonecznego”.

Odkrycia opublikowane w czasopiśmie Science Advances dostarczają cennych informacji na temat wczesnego Układu Słonecznego i pogłębiają naszą wiedzę na temat składu i ewolucji małych ciał. Badając asteroidy takie jak Ryugu, naukowcy mogą w dalszym ciągu odkrywać tajemnice przeszłości naszego Układu Słonecznego.

Japońska Agencja Badań Kosmicznych (JAXA) ogłosiła pomyślne wystrzelenie na orbitę Księżyca inteligentnego lądownika do badania Księżyca (SLIM), co stanowi znaczące osiągnięcie w eksploracji kosmosu. Ta przełomowa misja stanowi krytyczny krok w kierunku odkrycia tajemnic niebiańskiego sąsiada Ziemi.

Sonda SLIM została wystrzelona na eliptyczną orbitę Księżyca 25 grudnia 2023 roku o godzinie 16:51 czasu standardowego japońskiego (JST). Orbita ta łączy biegun północny i południowy Księżyca w czasie około 6,4 godziny. W najbliższym punkcie Księżyca, zwanym perilune, SLIM będzie znajdował się na wysokości około 600 km, a w najodleglejszym punkcie, zwanym apolune, będzie oddalony o 4000 km od Księżyca powierzchnia.

Zmiana orbity przebiegła gładko i statek kosmiczny jest obecnie w normalnym stanie. Jednak to dopiero początek podróży SLIM. W ciągu najbliższych kilku tygodni punkt apogeum będzie się stopniowo zmniejszał, a orbita zostanie dostosowana tak, aby na wysokości około 600 km osiągnąć trajektorię kołową.

Po ustaleniu orbity kołowej do połowy stycznia 2024 r. rozpoczną się przygotowania do lądowania. 19 stycznia punkt cirrus obniży się jeszcze bardziej do wysokości 15 km, co oznacza ostateczne zejście w kierunku Księżyca. Przełomowe lądowanie na powierzchni Księżyca zaplanowano na 20 stycznia (JST) o godzinie 0:20.

Misja ta ma ogromne znaczenie nie tylko dla Japonii, ale także dla całej światowej społeczności naukowej. Dane zebrane przez SLIM podczas eksploracji powierzchni Księżyca zapewnią nam bezcenny wgląd w geologię Księżyca, powstawanie Księżyca i jego potencjał dla przyszłych eksploracji człowieka.

Eksperci uważają, że misja SLIM może zrewolucjonizować naszą wiedzę o Księżycu. Dr Hiroshi Yamakawa, prezes JAXA, powiedział: „Udane wystrzelenie SLIM na orbitę księżycową jest świadectwem poświęcenia i doświadczenia naszego zespołu. Jesteśmy podekscytowani możliwościami, jakie niesie ze sobą ta misja i nie możemy się doczekać nowych odkryć na temat Księżyca .”

Księżyc fascynuje ludzkość od wieków, a jego eksploracja zawsze budziła ogromne zainteresowanie. „Księżyc jest skarbnicą wiedzy naukowej, która tylko czeka na odkrycie” – powiedziała dr Sarah Noble, planetolog z NASA. „Badając jego powierzchnię i skład, możemy uzyskać wgląd w historię naszego Układu Słonecznego, a nawet naszej własnej planety”.

Misja SLIM opiera się na bogatym dziedzictwie eksploracji Księżyca. Na przestrzeni lat różne misje, w tym program Apollo NASA i nowsze projekty, takie jak chiński program Chang'e, wniosły znaczący wkład w naszą wiedzę o Księżycu. SLIM ma na celu poszerzenie tej wiedzy poprzez skupienie się na niezbadanych obszarach Księżyca, w szczególności na jego obszarach polarnych.

Bieguny księżycowe są szczególnie interesujące ze względu na ich unikalne cechy. Uważa się, że regiony te zawierają lód wodny, który może potencjalnie stać się cennym zasobem dla przyszłych misji załogowych na Księżyc i dalej. Badając te obszary, SLIM może dostarczyć kluczowych danych, które będą kształtować przyszłą eksplorację kosmosu.

Kiedy z niecierpliwością czekamy na historyczne lądowanie SLIM na powierzchni Księżyca, warto zastanowić się nad ogromnym postępem, jaki ludzkość poczyniła w eksploracji kosmosu. Od pierwszych kroków człowieka na Księżycu po obecną erę misji robotycznych, nasze pragnienie wiedzy nie zna granic. Misja SLIM stanowi kolejny gigantyczny krok w odkrywaniu tajemnic naszego Wszechświata.

Łzy od dawna kojarzą się z emocjami, służąc jako środek wyrazu i uwolnienia. Ale co, jeśli za łzami kryje się coś więcej, niż się wydaje? Ostatnie badania naukowe pokazują, że łzy, zarówno u ludzi, jak i zwierząt, zawierają sygnały chemiczne, które mogą wpływać na zachowanie i interakcje społeczne. W przełomowym eksperymencie naukowcy odkryli, że ludzkie łzy mogą tłumić męską agresję.

W badaniu wzięło udział grupa mężczyzn, którym podano kobiece łzy lub bezwonny roztwór soli fizjologicznej. Następnie mężczyźni wzięli udział w dwuosobowej grze mającej na celu wywołanie agresji, podczas której wierzyli, że druga osoba ich oszukuje i mieli okazję się zemścić. Co zaskakujące, gracze, którzy wąchali łzy, wykazali znaczną redukcję agresywnych zachowań – o 44 procent w porównaniu z tymi, którzy wąchali roztwór kontrolny.

Dalsza analiza wykazała, że ​​łzy aktywowały pewne receptory węchowe w nosach uczestników. Skany MRI wykazały, że dwa obszary mózgu związane z agresją – kora przedczołowa i przednia wyspa – były mniej aktywne, gdy mężczyźni byli prowokowani podczas zabawy. Odkrycia te sugerują, że łzy zawierają sygnał chemiczny, który może blokować agresję u mężczyzn, co podważa pogląd, że łzy emocjonalne są cechą charakterystyczną wyłącznie ludzi.

Chociaż badanie skupiało się na męskiej agresji, naukowcy uważają, że wpływ łez wykracza poza ten aspekt. Przypuszcza się, że łzy mogły wyewoluować jako środek komunikacji i ochrony, szczególnie w przypadku niemowląt. Niemowlęta, którym brakuje werbalnej samoobrony, mogą polegać na chemosygnałach emitowanych przez łzy, aby ograniczyć agresję.

Co ciekawe, ostatnie badania wykazały również, że psy potrafią płakać pod wpływem emocji, co wskazuje, że zjawisko to może nie być charakterystyczne wyłącznie dla ludzi. Rodzi to pytania o ewolucyjne pochodzenie i funkcje łez u różnych gatunków.

Chociaż w badaniu wykorzystano łzy od dawców, naukowcy spodziewają się, że łzy osób dowolnej płci będą miały podobny efekt. Większy wpływ na agresję ma spadek poziomu testosteronu, który jest bardziej wyraźny u mężczyzn. Zespół zamierza jednak poszerzyć swoje badania, aby zbadać wpływ łez nie tylko na męską agresję, ale także zagłębić się w złożoną rolę łez w zachowaniu człowieka.

Badanie opublikowane w czasopiśmie PLoS Biology rzuca światło na ukrytą moc łez i ich potencjalny wpływ na interakcje społeczne. Według naukowców „chemosensowanie łez jest realną możliwością wpływającą na ludzkie zachowanie”, a dalsze badania tego fascynującego tematu mogą ujawnić jeszcze bardziej intrygujące odkrycia.

Naukowcy z prestiżowego Uniwersytetu Stanforda osiągnęli znaczący sukces, udając się stworzyć i ustabilizować rzadką formę złota, znaną jako Au2+, która utraciła dwa ujemnie naładowane elektrony. Tę niepowtarzalną formę złota zidentyfikowano w perowskicie halogenkowym, materiale krystalicznym o ogromnym potencjale, zarówno w kontekście ogniw słonecznych, źródeł światła, jak i różnorodnych elementów elektronicznych. Równie zaskakujące w tym odkryciu jest to, że perowskit Au2+ można zsyntetyzować przy użyciu standardowych składników, w temperaturze pokojowej.

W niedawno opublikowanym badaniu w prestiżowym czasopiśmie Nature Chemistry, naukowcy przedstawili swoje znaleziska, które wzbudziły duże zainteresowanie społeczności naukowej. Hemamala Karunadasa, adiunkt chemii na Uniwersytecie Stanforda i główna autorka badania, wyraziła swoje zdziwienie, że udało jej się stworzyć stabilny materiał zawierający Au2+. Powiedziała: „Tworzenie pierwszego w swoim rodzaju perowskitu Au2+ jest ekscytujące. Atomy złota w perowskicie są bardzo podobne do atomów miedzi w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych, a ciężkie atomy z niesparowanymi elektronami, takie jak Au2+, wykazują chłodne efekty magnetyczne niewidoczne w przypadku lekkich atomów.”

Struktura perowskitu z halogenkiem złota składa się z wydłużonych oktaedrów chlorku złota, w których złoto (Au) jest otoczone sześcioma sąsiadującymi atomami chloru (Cl). Ta wyjątkowa struktura stanowi podstawę intrygujących właściwości materiału. Badanie wykazało również, że atomy cezu (Cs) i dodatkowe atomy chloru (Cl) odgrywają kluczową rolę w stabilizowaniu perowskitu Au2+.

Złoto, jako element o niepowtarzalnych właściwościach takich jak plastyczność i obojętność chemiczna, od dawna cieszy się uznaniem. Charakterystyczny, bogaty odcień złota w czystej postaci dodatkowo zwiększa jego atrakcyjność. Jednak rzadkość Au2+ można wytłumaczyć efektem relatywistycznym, opisanym przez teorię względności Alberta Einsteina. Kiedy obiekty poruszają się z dużą prędkością, zbliżającą się do prędkości światła, stają się cięższe. Zjawisko to ogranicza możliwość występowania Au2+ w przyrodzie.

To przełomowe odkrycie otwiera nowe perspektywy dla badań naukowych i postępu technologicznego. Kurt Lindquist, główny autor badania i stażysta podoktorski na Wydziale Chemii Nieorganicznej Uniwersytetu Princeton, podkreślił, że perowskit Au2+ może otworzyć drzwi do nowych, ekscytujących osiągnięć. „Perowskity halogenkowe mają bardzo atrakcyjne właściwości w wielu codziennych zastosowaniach, dlatego staraliśmy się poszerzyć tę rodzinę materiałów. Bezprecedensowy perowskit Au2+ może otworzyć nowe, intrygujące możliwości” – powiedział Lindquist.

Eksperci w tej dziedzinie również wyrazili swoje poglądy na temat znaczenia tego odkrycia. Doktor Sarah Tolbert, profesor chemii i inżynierii materiałowej na Uniwersytecie Kalifornijskim, pochwaliła wyniki badania, mówiąc: „Ta praca jest prawdziwym osiągnięciem. Synteza stabilnego perowskitu Au2+ jest poważnym osiągnięciem, które niewątpliwie będzie miało znaczący wpływ na rozwój inżynierii materiałowej.”

Konsekwencje tego odkrycia wykraczają poza badania naukowe. Unikalne właściwości perowskitu Au2+ mają potencjał zrewolucjonizowania różnych gałęzi przemysłu, w tym energetyki odnawialnej i elektroniki. Ogniwa słoneczne oparte na tym materiale mogą osiągnąć wyższy poziom wydajności, a źródła światła i komponenty elektroniczne mogą osiągnąć wyższą wydajność.

W miarę jak naukowcy kontynuują badania nad możliwymi zastosowaniami i właściwościami perowskitu Au2+, staje się jasne, że odkrycie to stanowi kamień milowy w dziedzinie inżynierii materiałowej. Możliwość wytworzenia i stabilizacji tak rzadkiej formy złota otwiera nowe możliwości w zakresie innowacji i postępu technologicznego, co podkreśla znaczenie ciągłego prowadzenia badań w kierunku odkrywania i zrozumienia unikalnych właściwości różnych form złota.