Wyniki nowego badania opublikowane w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences wskazują, że działalność człowieka wywarła głęboki wpływ na środowisko naturalne porównywalne z cofaniem się lodowców pod koniec epoki lodowcowej. Badanie dodaje wagi toczącej się debacie wokół epoki antropocenu, proponowanej jednostki czasu geologicznego oznaczającej okres, w którym człowiek znacząco wpływał na stan planety.

Dr Trisha Spanbauer z Uniwersytetu w Toledo i dr M. Allison Stegner z Uniwersytetu Stanforda przeprowadziły obszerną analizę danych open source, aby prześledzić zmiany roślinności w Ameryce Północnej od końca epoki plejstocenu. W badaniu skupiono się na danych dotyczących pyłków kopalnych uzyskanych z 386 rdzeni osadów pobranych z jezior w całym regionie.

Korzystając z bazy danych Neotoma Paleoecology Database, repozytorium danych paleoekologicznych, Spanbauer i Stegner przeanalizowali siedem kluczowych wskaźników oceny zmian środowiskowych. Miary te obejmowały bogactwo taksonomiczne, datę pierwszego i ostatniego pojawienia się, krótkoterminowe zyski i straty taksonów oraz nagłe zmiany w zbiorowisku. Organizując punkty danych w okresach 250-letnich i biorąc pod uwagę skalę kontynentalną i regionalną, udało im się uzyskać ostrożne szacunki, uwzględniając jednocześnie niepewność modelu wiekowego i różnice w wielkości próby.

Wyniki analizy wykazały, że ostatnie zmiany w roślinności na przestrzeni ostatnich kilkuset lat odpowiadają zmianom środowiskowym, jakie nastąpiły w okresie przejścia z epoki plejstocenu do holocenu. Obejmuje to wzrost liczby pierwszych i ostatnich wystąpień gatunków, a także dramatyczne zmiany w społecznościach. Wyniki sugerują, że skala współczesnego wpływu człowieka na ekosystemy jest porównywalna ze znaczącymi zmianami, które miały miejsce pod koniec epoki lodowcowej.

Spanbauer podkreśla, że ​​badanie to dostarcza cennego kontekstu dla zrozumienia aktualnego stanu środowiska. Mówi: „Naukowcy udokumentowali już wpływ działalności człowieka na poszczególne gatunki i różnorodność biologiczną jako całość, ale nasze badania umieszczają te obserwacje w znacznie szerszym kontekście. Wskazuje na zmiany w funkcjonowaniu ekosystemów, co pozwala podkreślić nową erę.”

Koncepcja epoki antropocenu jest od wielu lat przedmiotem dyskusji wśród naukowców. Reprezentuje okres w historii Ziemi, kiedy działalność człowieka miała głęboki i trwały wpływ na ekosystemy planety. Badania Spanbauera i Stegnera uzupełniają rosnącą liczbę dowodów potwierdzających istnienie tej nowej ery.

Dr Simon Lewis, profesor nauk o globalnych zmianach w University College London, tak skomentował znaczenie badania: „To badanie dostarcza dalszych dowodów na to, że żyjemy w antropocenie. Podkreśla skalę wpływu człowieka na środowisko i podkreśla potrzebę podjęcia pilnych działań łagodzących.”

Dr Erle Ellis, naukowiec zajmujący się środowiskiem na Uniwersytecie Maryland, dodaje: „Antropocen reprezentuje nową erę w historii Ziemi, w której ludzie są dominującą siłą kształtującą planetę. To badanie podkreśla znaczenie uznania naszych obowiązków i podjęcia działań zapewniających zrównoważoną przyszłość.

W miarę trwania debaty wokół epoki antropocenu badania takie jak to rzucają światło na znaczącą rolę, jaką człowiek odgrywa w kształtowaniu naszego środowiska. W obliczu rosnącej liczby dowodów potwierdzających tę nową erę niezwykle ważne jest, aby decydenci, naukowcy i osoby prywatne rozpoznały skalę naszego wpływu i pracowały nad zrównoważonymi rozwiązaniami.