Naukowcy z Wydziału Oceanografii Szkoły Podyplomowej Marynarki Wojennej (NPS) wyjaśnili zjawisko cyrkulacji oceanicznej, które może trwać od miesięcy do kilku lat. Według wyników badań opublikowanych w czasopiśmie Geophysical Research Letters, na czas istnienia stabilnych wirów wpływa topografia dna.

Wcześniej fizycy zakładali, że wiry oceaniczne lub pierścienie o średnicy kilkudziesięciu lub setek kilometrów powinny się rozproszyć w ciągu kilku tygodni z powodu niestabilności baroklińskiej - niestabilności prądów uwarstwionego wirującego ośrodka płynnego z pionowym ścinaniem prędkości. Jednak obserwacje pokazują, że niektóre cykle są w stanie przetrwać dziesięć lat.

Naukowcy wykazali, że stare modele nie uwzględniały chropowatości dna, czyli obecności podwodnych gór, grzbietów i dolin. Wykorzystali symulacje numeryczne z płaskim dnem i dnem o realistycznej topografii i wykazali, że wiry na nierównych powierzchniach utrzymują się znacznie dłużej niż ich identyczne odpowiedniki na płaskim dnie morskim.

Nowy model nosi nazwę „efekt papieru ściernego”, który analogicznie do powierzchni ściernej z nałożonymi na nią cząsteczkami ściernymi „wygładza” prądy w pobliżu dna oceanu, zwiększając stabilność i trwałość wirów na powierzchni. Jednocześnie występuje krytyczna wysokość chropowatości dna, która pozwala pierścieniom powierzchniowym zachować stabilność i zachować swoją strukturę przez wiele lat.