W całej historii naszej planety okresowo zderzają się z nią różne obiekty kosmiczne. Kiedy Ziemia była jeszcze bardzo młoda, dzięki takiemu „bombardowaniu” powstały pewne warunki, które miały ogromny wpływ na rozwój, a być może powstanie życia. Do niedawna najstarszym dowodem uderzenia meteorytu były powstałe w wyniku uderzenia kule skalne sprzed 3,47 miliarda lat. Ale któregoś dnia australijscy geolodzy powiedzieli, że znaleźli ślady upadku meteorytu, który miał miejsce jeszcze wcześniej – 3,48 miliarda lat temu. 

Charakterystyczne kule tektytów znaleziono w zachodniej Australii w formacji Dresser. Zdaniem badaczy powstały one w wyniku uderzenia w Ziemię asteroidy. Naukowcy odkryli tym samym ślady najstarszego upadku asteroidy na Ziemię, bo mają one 3,48 mld lat. 

Najstarszym dowodem na to, że obiekt kosmiczny uderzył w naszą planetę, jest w rzeczywistości Księżyc. Według teorii zderzenia Ziemi z planetą wielkości Marsa, Księżyc powstał kilka godzin po tej kosmicznej katastrofie. Następnie doprowadziło to do zmniejszenia prędkości obrotowej planety, w wyniku czego nastąpiła katastrofa tlenowa.

W obecnym badaniu eksperci mówią o kolizji z obiektem o znacznie mniejszych wymiarach. Naukowcy zwykle dowiadują się o ich upadku dopiero ze śladów pozostawionych przez skały. Występują, gdy meteoryt uderza w ziemię, powodując rozpryskiwanie stopionej skały we wszystkich kierunkach. Spray natychmiast zastyga, tworząc charakterystyczne kulki zwane tektytami. Takie same powstają na pustyni podczas próbnych wybuchów jądrowych.

Po uderzeniu meteorytu w Ziemię pojawiły się rozpryski stopionych skał, które następnie zestalają się i formują kule. Według samych naukowców kule zwane tektytami, które odkryli, znajdowały się w skałach wulkanicznych i osadowych sprzed 3,48 miliarda lat. Oznacza to, że są o około dziesięć milionów lat starsze niż te, które do ostatniej chwili uważano za najstarsze.

Analiza chemiczna wykazała, że ​​kule zostały faktycznie uformowane przez meteoryt. Naukowcy odkryli pierwiastki z grupy platynowców, które są zawarte w znacznie większych ilościach niż w skałach ziemskich. W szczególności dotyczy to irydu. Ponadto minerały i izotopy osmu znajdujące się w kulach są charakterystyczne dla większości meteorytów.

Krater po upadku meteorytu 3,48 miliarda lat nie pozostał i zjadła go erozja. Naukowcy badają obecnie różne warstwy osadów, aby uzyskać więcej informacji na temat uderzenia tej asteroidy. Dane te mają ogromne znaczenie. Ślady starożytnych meteorytów mogą zawierać wskazówki dotyczące historii naszej planety.