Odkrycie naukowców z Japonii i USA rzuca nowe światło na zrozumienie trzęsień ziemi. Promienie kosmiczne, strumienie cząstek o ogromnej energii, docierające na Ziemię z kosmosu, zdaniem badaczy, mogą być bezpośrednio powiązane z trzęsieniami ziemi. Te rewolucyjne wnioski, opublikowane w prestiżowym czasopiśmie Nature, mogą zrewolucjonizować nasze podejście do przewidywania i zarządzania ryzykiem trzęsień ziemi.

Promienie kosmiczne, przenikając przez wszystkie materiały, w tym skorupę ziemską, oddziałują z cząstkami powietrza, tworząc kaskady cząstek. To zjawisko, jak się okazuje, może wpływać na stan skorupy ziemskiej.

Naukowcy przeprowadzili analizę danych dotyczących trzęsień ziemi, które miały miejsce w Japonii w latach 2004-2014, i porównali je z danymi o promieniowaniu kosmicznym zgromadzonym przez satelity. Badacze zauważyli, że w dniach poprzedzających trzęsienia ziemi na Ziemię docierała zwiększona liczba promieni kosmicznych.

Jak to możliwe, że promienie kosmiczne mogą powodować trzęsienia ziemi? Główny mechanizm polega na tym, że kaskady cząstek tworzone przez promienie kosmiczne mogą zmieniać ładunek elektryczny w skorupie ziemskiej. Takie zmiany mogą prowadzić do naprężeń w skorupie, które z kolei mogą wywoływać trzęsienia ziemi.

To odkrycie ma duże znaczenie dla nauki i społeczeństwa. Rozumienie związku między promieniowaniem kosmicznym a trzęsieniami ziemi może doprowadzić do ulepszenia systemów przewidywania trzęsień ziemi. Jeśli jesteśmy w stanie przewidzieć kiedy trzęsienie ziemi ma miejsce, możemy ewakuować ludzi z potencjalnie niebezpiecznych obszarów.

Ponadto, badanie to dodaje do naszej wiedzy o interakcjach pomiędzy Ziemią a przestrzenią kosmiczną, pozwalając na głębsze zrozumienie dynamicznych procesów rządzących naszą planetą. Na razie jest to jednak dopiero początek - odkrycie to otwiera wiele drzwi do dalszych badań, które pomogą nam lepiej zrozumieć, jak promienie kosmiczne wpływają na naszą planetę.

Olbrzymie latawce mogą wkrótce ciągnąć statki towarowe przez ocean i zmniejszać tak ich emisję CO2. Może widziałeś już kitesurferów w akcji, wykorzystujących moc wiatru do pędzenia po morzu. Teraz wyobraź sobie ten sam koncept zastosowany do latawca o powierzchni 1000 metrów kwadratowych, unoszącego się 300 metrów nad wodą. Tym razem zamiast ciągnąć surfera przez fale, pomaga on w napędzaniu kolosalnego statku towarowego przez ocean.

To podstawowy pomysł stojący za Seawing, technologią rozwijaną przez francuską firmę Airseas, która twierdzi, że może pomóc statkom towarowym zmniejszyć zużycie paliwa i średnio o 20% obniżyć emisję dwutlenku węgla.

Dwóch inżynierów z francuskiego przedsiębiorstwa lotniczego Airbus wpadło na ten pomysł w 2016 roku, a następnie założyło firmę Airseas, aby dalej rozwijać technologię. Po latach badań, obecnie testują latawiec na statku towarowym podróżującym między Francją a USA.

Przemysł morski, zasilany głównie paliwami kopalnymi, odpowiada za około 3% globalnej emisji gazów cieplarnianych, według Międzynarodowej Organizacji Morskiej. Dlatego tak pilnie potrzebna jest zmiana, mówi współzałożyciel i dyrektor generalny Airseas, Vincent Bernatets.

Alternatywne paliwa, takie jak zielony amoniak, są w fazie rozwoju, ale są drogie, a Bernatets twierdzi, że miną dziesięciolecia, zanim infrastruktura będzie gotowa, aby zastosować je na dużą skalę. "Tymczasem co możemy zrobić?" - pyta. "Tutaj korzystanie z wiatru jest absolutnie kluczowe".

Chociaż łodzie były napędzane wiatrem od tysiącleci, Seawing wykorzystuje najnowocześniejszą technologię, aby dostosować go do XXI wieku. Latawiec jest paralotnią, podobną do tej, której używają kitesurferzy, a jest wystrzeliwany za pomocą składanego masztu, który służy również do odzyskiwania latawca i schowania go, gdy nie jest potrzebny.

Jego lot kontroluje autopilot, który działa z pudełka pod latawcem, które z kolei jest przymocowane do statku 700-metrowym kablem, dostarczającym energię i wysyłającym dane do i z statku.

"Co go różni od innych rozwiązań wiatrowych," mówi Bernatets, "to fakt, że skrzydło nie jest tylko ciągnięte przez wiatr i zrównoważone przez statek." Zamiast tego, latawiec lata w ósemkę, co zwiększa siłę ciągu przepływu powietrza, dając to, co on nazywa "szaloną moc".

"Dodatkowo, łapiemy wiatr 300 metrów nad powierzchnią morza, gdzie jest o 50% mocniejszy," dodaje Bernatets. To połączenie "tłumaczy, dlaczego moc jest ogromna dla systemu, który jest bardzo kompaktowy, prosty na dziobie statku i może być zamontowany na każdym statku, nie tylko na nowych," mówi.

Przez ponad rok 250-metrowa wersja Seawinga była testowana na statku towarowym czarterowanym przez Airbusa (który ma udział mniejszościowy w Airseas), płynącym przez Atlantyk. Bernatets mówi, że zespół Airseas uruchomił, wystrzelił i sterował latawcem, a w maju firma ogłosiła, że latawiec z powodzeniem holował statek. W grudniu rozpoczną testy "dynamicznego" lotu w kształcie ósemki.

Firma otrzymała 2,5 miliona euro finansowania od UE i mówi, że ma już zamówienia od Airbusa i japońskiej firmy żeglugowej "K" Line. Ma nadzieję, że technologia będzie w pełni działająca do końca 2025 roku. Niemiecka firma SkySails opracowała i przetestowała podobny system napędu na bazie latawców dla statków ponad dekadę temu.

"Problem z każdą pomocą wiatrową w żegludze naprawdę sprowadza się do kierunku, z którego wieje wiatr i dokąd chcesz iść," mówi Pemberton. "Jeśli wiatr wieje Ci prosto w nos, a to jest kierunek, w którym chcesz iść, nie ma systemu wiatrowego, który działałby wystarczająco dobrze."

Żagiel nie może być używany podczas żeglugi bezpośrednio pod wiatr, a do działania potrzebuje przynajmniej jakiegoś wiatru, ale mogłoby to przynieść ogromne korzyści na trasach poprzecznych Pacyfiku i Atlantyku oraz dowolnych trasach północ-południe - obniżając zużycie paliwa o 20% dla "70 do 80% światowego handlu morskiego. Największym wyzwaniem jest zyskanie akceptacji dla technologii w branży. A jeśli chodzi o to, kluczowy jest koszt i cena ropy.

Swoją drogą to zabawne, że egzaltacja klimatyzmem widoczna w środowiskach naukowych, prowadzi do tak śmiesznych "odkryć" jak statki poruszające się za pomocą siły wiatru. Jak tak dalej pójdzie naukowcy mogą nawet odkryć koło.

W przełomowym badaniu opublikowanym w The Astrophysical Journal międzynarodowy zespół naukowców, w tym badacze z Uniwersytetu Chiba, dokonał niezwykłego odkrycia na temat składu Wszechświata. Z uzyskanych danych wynika, że ​​materia stanowi jedynie 31% całkowitej ilości materii i energii w kosmosie, a resztę stanowi ciemna energia. Odkrycie rzuca światło na tajemniczą naturę ciemnej materii i sposobu, w jaki może ona składać się z nieodkrytych jeszcze cząstek subatomowych.

Dr Mohammed Abdullah, główny autor badania przeprowadzonego przez Narodowy Instytut Badawczy Astronomii i Geofizyki Egiptu oraz Uniwersytet w Chiba, wyjaśnia, że ​​chociaż 20% całej materii we wszechświecie składa się z barionów, do których należą gwiazdy, galaktyki, atomy, a nawet życie, wówczas zdumiewające 80% to ciemna materia. Ten wyraźny kontrast podkreśla złożoność i tajemnicę ciemnej materii.

Aby osiągnąć te rewolucyjne wyniki, eksperci zastosowali innowacyjne podejście. Oszacowali liczbę i masę gromad galaktyk w danej objętości i porównali swoje wyniki z wynikami symulacji. Anatolij Klypin z Uniwersytetu Wirginii przyznaje, że pomiar masy gromady galaktyk jest obarczony trudnościami ze względu na niewidzialną naturę większości zawartej w niej ciemnej materii. Aby pokonać tę przeszkodę, badacze policzyli galaktyki w gromadach, ponieważ więcej galaktyk wskazuje na cięższą gromadę. Wykorzystując dane z przeglądu Sloan Digital Sky Survey i porównując obserwacje z przewidywaniami modelu, naukowcom udało się dokładnie określić skład materiału.

Tym, co czyni to odkrycie jeszcze bardziej znaczącym, jest fakt, że pokrywa się ono z danymi z satelity Planck. Stwierdzono, że materia stanowi 31% całkowitej ilości materii i energii we Wszechświecie, co dokładnie odpowiada danym uzyskanym zupełnie inną metodą stosowaną przez satelitę Planck. Przegląd ten potwierdza dokładność i wagę ich badań.

Tomoaki Ishiyama z Uniwersytetu Chiba podkreśla udaną korelację między wykonanymi przez nich pomiarami gęstości materii a danymi uzyskanymi z metody mikrofalowego tła kosmicznego (CMB) stosowanej przez zespół satelity Planck. To synergiczne podejście pozwoliło nam uzyskać dokładniejsze i bardziej wiarygodne wyniki.

Ponadto przełomem dokonanym przez zespół jest zastosowanie spektroskopii – metody umożliwiającej jednoznaczną identyfikację widm promieniowania. Umożliwia to określenie odległości do gromad z dużą dokładnością i identyfikację prawdziwych galaktyk z nimi związanych. W odróżnieniu od poprzednich prób, które opierały się na podstawowym obrazowaniu, metoda ta znacząco poprawiła dokładność pomiarów.

Konsekwencje tego odkrycia są dalekosiężne i przyciągnęły uwagę społeczności naukowej. Profesor Gillian Wilson z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Merced podkreśla znaczenie zrozumienia materialnej zawartości Wszechświata poprzez gęstość gromad. Stwierdza: „Badania te dostarczają cennych informacji na temat składu Wszechświata i przybliżają nas do odkrycia tajemnic ciemnej materii i ciemnej energii”.

Cytując znanego astrofizyka Neila deGrasse Tysona: „Wszechświat nie musi mieć dla ciebie sensu”. Jednak z każdym nowym odkryciem naukowcy są coraz bliżej odkrycia tajemnic naszej ogromnej przestrzeni kosmicznej. Najnowsze odkrycie dotyczące dominacji ciemnej energii i złożonej natury ciemnej materii jest świadectwem ludzkiej ciekawości i nieustannego dążenia do wiedzy.

Prowadzenie aktywnego trybu życia jest kluczowe dla utrzymania zdrowia, ale dla niektórych Amerykanów, a w szczególności dla tych cierpiących na zwężenie tętnicy szyjnej, intensywne ćwiczenia mogą zwiększać ryzyko udaru.

Zwężenie tętnicy szyjnej jest stanem, w którym tętnice szyjne - odpowiedzialne za dostarczanie tlenu i składników odżywczych do mózgu - ulegają zwężeniu z powodu nagromadzenia płytek miażdżycowych. Szacuje się, że ta choroba dotyka około 16,5 miliona Amerykanów, co stanowi około 5% wszystkich dorosłych w kraju.

Najnowsze badania sugerują, że intensywne ćwiczenia mogą być szczególnie ryzykowne dla tych osób. Wg badań, intensywny wysiłek może powodować uwolnienie blaszek miażdżycowych, które następnie mogą zablokować drogi doprowadzające krew do mózgu, co prowadzi do udaru.

Badanie to przeprowadzono na modelach komputerowych reprezentujących trzy różne tętnice szyjne: zdrową tętnicę, tętnicę z łagodnym (30%) zwężeniem i tętnicę z poważnym (50%) zwężeniem. Każdemu modelowi poddano oddziaływanie różnych tętna odpowiadających odpoczynkowi, umiarkowanemu wysiłkowi i intensywnym ćwiczeniom.

Wyniki są niepokojące. Symulacje pokazały, że intensywne ćwiczenia mogą zwiększyć obciążenie obszarów silnie zablokowanych przez płytki miażdżycowe, zwiększając ryzyko ich pęknięcia i przemieszczenia do krwiobiegu. Przemieszczona blaszka miażdżycowa może zaszkodzić mózgowi, zatykając naczynia krwionośne i prowadząc do udaru.

Biorąc pod uwagę te wyniki, osoby cierpiące na zwężenie tętnicy szyjnej powinny przemyśleć intensywność swoich treningów. Regularne, ale umiarkowane ćwiczenia mogą okazać się bezpieczniejszym rozwiązaniem. Wszechobecne czynniki ryzyka zwężenia tętnicy szyjnej, takie jak otyłość, siedzący tryb życia, cukrzyca i palenie tytoniu, powinny skłonić do rozważenia zdrowego stylu życia.

Jasne jest, że nawet jeśli ćwiczenia są zasadniczym elementem zdrowego stylu życia, ich intensywność i rodzaj mogą wymagać dostosowania do indywidualnych potrzeb i stanu zdrowia. Wszyscy powinniśmy dążyć do aktywnego stylu życia, ale to nie oznacza, że musimy prowadzić trening na najwyższym poziomie. Umiarkowane ćwiczenia mogą okazać się nie tylko korzystne, ale też bezpieczne dla milionów Amerykanów.